59: Dym i lustra - Neil Gaiman.

Autor: Neil Gaiman

Tytuł" Dym i lustra (Smoke and Mirrors: Short Fictions)
Wydawnictwo:
Rok: 

Moja przygoda z Gaimanem zaczęła się w liceum, kiedy to Grymas podsunęła mi Nigdziebądź. Dziś chciałabym napisać o innej książce tego autora, a mianowicie o Dymie i lustrach. Ten uroczy zbiór opowiadań w naszej pięknej krainie ukazał się w 2003 roku nakładem wydawnictwa MAG (strona książki: Dym i lustra).

Zawsze lubiłam czytać opowiadania. Ich główną zaletą jest to, że są krótkie w ten sam sposób jak niebo jest niebieskie. W sam raz na jednym wykładzie można skoczyć do innego świata. Mogę wam powiedzieć jedno - Gaiman jest naprawdę wspaniałym pisarzem. Jego opowiadania są genialne, zgrabne, urocze, pełne mroku i uroku... Niekiedy są zabawne, niekiedy smutne, czasem wywołują gęsią skórkę.

Część z prezentowanych w Dymie i lustrach historii znałam już wcześniej, część odświeżyłam sobie z miłą chęcią, część była dla mnie całkowicie nowa. Ponieważ ciężko jest oceniać zbiór opowiadań (często o różnych bohaterach) jako całość postaram się przybliżyć choć kilka z nich.

Do moich ulubionych opowiadań z tego tomu należą:

Cena - opowieść o poświęceniu, głębokiej bezinteresownej miłości. W sam raz dla kociarzy, bo bohaterowie mają całe mnóstwo kotów, które przygarnęli i którymi się zaopiekowali. Okazuje się, że każdy dobry czyn może zjednać czyniącemu sympatię stworzeń wyglądających na całkiem normalne futrzaki.

Kufelek Starego Shoggotha - czyż taki tytul nie mówi sam za siebie? Nasz bohater wędrował po Anglii drogami i bezdrożami i zawędrował do miasteczka o fascynującej zabudowie, położonego w malowniczej okolicy, pełnego życzliwych ludzi, którzy zbierali się w barze i popijali tytułowy alkohol rozmawiając z przejezdnymi o Dziwnych Eonach i o tym, co może, ale nie musi, zrobić ich przebudzony pan po wyjściu z morza.

Rycerskość - bardzo radosne opowiadanie tchnące spokojem. Otóż starsza pani znalazła w sklepie i kupiła Świętego Graala i ustawiła go na kominku, bo ładnie wyglądał. Co z tego wynikło? Przeczytajcie sami.

Szukając dziewczyny - to opowieść o poszukiwaniu tej jedynej, tej wyśnionej. Także o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu, oddaniu się swojej pasji i radości czynienia tego, do czego się jest stworzonym.

Biała droga - to nastrojowy wiersz uczący, że lis może przebrać się i udawać najniewinniejszą owieczkę, ale zawsze zostaje mu ruda kita. Sęk w tym, żeby ją znaleźć, nim będzie za późno.

Szkło, śnieg i jabłka - Gaiman mistrzowsko odświeżył starą bajkę o królewnie Śnieżce. Pokazał przy tym całkowicie odmienny punkt widzenia i bardzo różne od oryginalnych wydarzenia. Szczerze mówiąc to mroczne opowiadanie przypadlo mi do gustu bardziej niż przelikrowana wersja dostępna w książeczkach dla dzieci. Nasunęły mi się na myśl stare, oryginalne wersje bajek braci Grimm i innych bajkopisarzy.

Załatwimy ich panu hurtowo - historia opatrzona niezłą puentą. Dotyczy różnorakich promocji, za którymi teraz tak wszyscy biegają. Uczy też, że trzeba znać umiar i uważać, czego sobie życzymy. Zdradzony narzeczony, w gruncie rzeczy dobry człowiek, postanowił się zemścić na konkurencie i wyeliminować go ostatecznie. Opowiadanie bardzo przypominało mi atmosferę z Nigdziebądź oraz firmę Croup & Vandemar.

Nie są to jedyne dobre opowiadania, musiałabym wyliczyć prawie cały spis treści. Zdarzyly mi się, niestety, również historie, które mniej mi się spodobały, choć to tylko subiektywne odczucie. Są to:

Mikołaj był... - właściwie nie wiem dlaczego ten mały fragment nie przypadł do gustu, ale nie spodobał mi się i tyle.

Złote rybki i inne historie - to opowieść o pisarzu, który przyjechał do Los Angeles z Anglii aby pomaga“ w pisaniu scenariusza i kręceniu filmu na podstawie jego książki. Pełna jest przemyśleń na temat słabej ludzkiej pamięci. Nieco mnie nużyło.

Polecam opowiadania każdemu, nawet jeśli nie lubi fantastyki. To kawalek niezłej prozy, a niekiedy i poezji. Mają różną długość, niekiedy pełne są szybkiej akcji, pełnej niespodzianek, czasem zaś przypominają letnie popołudnie, pełne rozmyślań i spokoju. Zdarza się, że pod tym zudnie sielankowym obrazem kryje się coś tajemniczego, mrocznego i niebezpiecznego.

Ocena - 7