54: Inny wiatr - Ursula K. Le Guin.

Autor: Ursula K. Le Guin
Tytuł: Inny wiatr (The Other Wind)
Wydawnictwo: Książnica
Rok: 2011


Wiele lat po powstaniu Tehanu i trochę po wydaniu Opowieści z Ziemiomorza pani Le Guin powróciła do pisania o Archipelagu pozwalając fanom Ziemiomorza na kolejną cudowną przygodę w jej wspaniałym świecie. Inny wiatr ukazał się drukiem w 2001 roku, w Polsce zaś w 2003 roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. W 2009 i 2011 książkę wydała Książnica (strona ksiażki Inny wiatr). I znów mamy niewielką książeczkę w broszurowej okladce, w sam raz do wciśnięcia w kieszeń. Książeczkę zawierającą niby prostą, a trudną opowieść z Ziemiomorza, morską bryzę, zapach kóz i odwieczny Las Wewnętrzny na Roke.

Od wydarzeń z Najdalszego brzegu i Tehanu minęło ponad tuzin lat. Na Gont w poszukiwaniu Krogulca przybył Olcha, czarownik specjalizujący się w magicznych naprawach. Odnalazłszy Geda żyjącemu samotnie w Ra Albi opowiedział mu swoją historię, w której było miejsce na wielką, szczęśliwą miłość, na nieszczęście i śmierć. Jego wspólniczka i żona, Lilia, znarła podczas porodu wraz z dzieckiem. Wiele nocy potem przyszła do męża we śnie, po niej zaś zaczęli nadciągać inni, tak że Olcha nie mógł zasnąć, aby nie trawić na skraj suchej krainy, gdzie trafiały dusze zmarłych z Archilepagu.

Ged posłał Olchę do Havnoru, na dwór króla, aby odszukał tam Tenar i Tehanu, liczył bowiem, że one mu pomogą.

Kiedy Olcha przybył do stolicy okazało się, że smoki zaczęły przeganiać ludzi z zachodnich wysp, jakoby za to, że ludzie odebrali im pół ich królestwa. Część z nich szukała jednak pokoju, dzięki pomocy Tehanu na Havnor przybyła jedna z nich, Orm Irian. Bohaterowie mieli się przekonać, że sny Olchy i wrogość smoków maja korzenie w zamierzchłej przeszłości, zapomnianej przez obie rasy. I tylko kargijska królewna znala odpowiedzi na zagadki Arcymaga.

Moją gorącą sympatię zdobyła Seserakh, odważna, przekonana o swojej zgubie, dumna i inteligentna. Potrafiła nie tylko poświęcić się dla swego kraju, ale też odrzucić krępujące ją obowiązki i rytuały. Drugą moją ulubioną postacią był Azver, który wierzył, że kochana przez niego smoczyca wróci do Lasu Wewnętrznego jeśli ją zawoła.

Książkę czytało mi się równie lekko jak dwa pierwsze tomy. Wspaniały obraz Ziemiomorza uzupełnił się o kilka fragmentów dotyczących przeszłości świata, smoków, magii i kultury ludzi ze wschodu.

Widać tu wielkie zróżnicowanie świata, ludzie z Archipelagu nie tylko mówili innym językiem od tych, którzy mieszkali na wschód od nich, ale mieli całkowicie inny system wartości, inne wzorce zachowań i myślenia. Bardzo mi się podobało obserwowanie jak te dwie kultury ścierają się, dopasowują do siebie i uzupełniają się nawzajem.

Aż szkoda, że to już naprawdę ostatnia z książek o Ziemiomorzu.

Polecam książkę wielbicielom fantasy i każdemu, kto szuka opowieści, która rozjaśni jego szary świat.

Ocena:

Wciągliwość - 5

Jakość czytania - 4

Jak bardzo mi się podobało - 5