Autorki: Zlu i Luff
Tytuł: Loyalty Unyielding
Strona: Loyalty Unyielding
Zabierałam się do tego tekstu - to znaczy do recenzji, bo obiekt recenzji przeczytałam dosłownie na wdechu - dobry miesiąc, ale jest. Pierwsza i nieostatnia na Dywagacjach recenzja fanficka. Miałam ją pisać w języku, w którym jest fick, ale powiem tak - lepiej mi idzie czytanie niż pisanie po angielsku.
Jak trafiłam na Loyalty? Link i rekomendację podrzuciła mi Grymas, która od jakiegoś czasu siedziała w tolkienowskim stuffie z ciemnej strony mocy. Powiedziała, że historia jest naprawdę dobra i że powinnam przeczytać. Co prawda nie byłam do końca przekonana, czy pairing Melkora i Saurona jest na moje siły, ale... Postanowiłam się z tekstem zmierzyć. (Tak, drogie autorki, to ja jestem tą "ortodoksyjną elfonormatywną przyjaciółką", o której Grymas wspominała w swojej opinii)
Znikłam dla świata na czas czytania. Nie istniało dla mnie nic innego, nie grzebałam nawet w muzyce w odtwarzaczu szukając odpowiedniego kawałka - w gruncie rzeczy nie jestem pewna, czy w ogóle w tle czytania grała jakaś muzyka.
Była tylko ta historia.
Postaram się teraz nieco ją przybliżyć nie spoilerując... Loyalty to opowieść oparta mocno na pismach Tolkiena - nie tylko książkach, ale i tak zwanych "kwitach z pralni". Zaczyna się w dniu, w którym Melkor uciekł z Valinoru z Silmarilami i wrócił do Angbandu rządzonego pod jego nieobecność przez Saurona. W chwili, gdy to piszę, autorki napisały osiem rozdziałów dotyczących historii Śródziemia, a szczególnie tych dwóch złych Ainurów.
Autorki wspaniale pokazały, jak obsesja Melkora na punkcie skradzionej elfiej biżuterii rosła i przesłaniała mu umysł. Także skomplikowane relacje między bohaterami zasługują na uznanie. I coś, co wielce popieram - pisząc swój fanfick bazowały mocno na kanonie tolkienowskim, pilnowały adekwatności i zgodności z dziełami Tolkiena.
Częściowym powodem takiego poślizgu czasowego między czytaniem, a pisaniem tego tekstu jest to, że byłam nim tak oczarowana, że wolałam odczekać jakiś solidny kawałek czasu żeby móc na trzeźwo i spokojnie ubrać w słowa swoją opinię.
Sprawiłyście, że zapiekła nieprzyjaciółka Saurona go... Polubiła. Naprawdę, jego charakter, jego zachowanie i cały opis jego motywacji sprawiły, że jego postać nabrała kolorytu, zarazem będąc osadzoną w kanonie zyskała charakterystyczny rys, wyróżniający ją i "dający jej ludzką twarz". Dziewczyny, trafiłyście w moją wizję Saurona, dzięki Wam za to!:) Melkor, popadający w szaleństwo, jak Grymas trafnie to ujęła: "z inteligencją emocjonalną cegły"... Tak, po prostu "tak". *aktualizacja headcanonu in progress*
Co poza tym. Co do scen erotycznych, które pojawiają się w tekście - są pisane z wyczuciem, bez wulgarności, nie są pwp.
Oczywiście, mój ulubiony fragment to kawałek z muzyką Angbandu, zaraz po nim idzie upadek Mairona - w ogóle jakie to śliczne imię, dzięki Wam za wykopanie go, drogie autorki!
Co jeszcze? Aha, język. Ja doprawdy nie wiem, jak dziewczynom się udało tak ładnie operować staroświeckimi słowami... Czapki z głów, ot co. Napięcie jest budowane systematycznie, ostatni rozdział sprawił, że gdybym była Frodem sama zaniosłabym Pierścień Sauronowi, czekam na następny z przygotowanym pudełkiem chusteczek i... Liczę dni do update'a.
To straszne, co piszę, ale... Polecam ten fanfick gorąco i stanowczo. Nawet jeśli nie jesteście fanami fanficków uważając, że to naginanie idei autora, to ten Wam pokaże, że można napisać świetny tekst, który - nie dość, że w kanonie - to jeszcze ten kanon uzupełnia i pozwala zobaczyć, jakąż twarz ma to zło i dlaczego jest takie złe.
Ocena
Wciągliwość - 6
Wygoda czytania - 5
Jak bardzo mi się podobało? - 6
Tytuł: Loyalty Unyielding
Strona: Loyalty Unyielding
Zabierałam się do tego tekstu - to znaczy do recenzji, bo obiekt recenzji przeczytałam dosłownie na wdechu - dobry miesiąc, ale jest. Pierwsza i nieostatnia na Dywagacjach recenzja fanficka. Miałam ją pisać w języku, w którym jest fick, ale powiem tak - lepiej mi idzie czytanie niż pisanie po angielsku.
Jak trafiłam na Loyalty? Link i rekomendację podrzuciła mi Grymas, która od jakiegoś czasu siedziała w tolkienowskim stuffie z ciemnej strony mocy. Powiedziała, że historia jest naprawdę dobra i że powinnam przeczytać. Co prawda nie byłam do końca przekonana, czy pairing Melkora i Saurona jest na moje siły, ale... Postanowiłam się z tekstem zmierzyć. (Tak, drogie autorki, to ja jestem tą "ortodoksyjną elfonormatywną przyjaciółką", o której Grymas wspominała w swojej opinii)
Znikłam dla świata na czas czytania. Nie istniało dla mnie nic innego, nie grzebałam nawet w muzyce w odtwarzaczu szukając odpowiedniego kawałka - w gruncie rzeczy nie jestem pewna, czy w ogóle w tle czytania grała jakaś muzyka.
Była tylko ta historia.
Postaram się teraz nieco ją przybliżyć nie spoilerując... Loyalty to opowieść oparta mocno na pismach Tolkiena - nie tylko książkach, ale i tak zwanych "kwitach z pralni". Zaczyna się w dniu, w którym Melkor uciekł z Valinoru z Silmarilami i wrócił do Angbandu rządzonego pod jego nieobecność przez Saurona. W chwili, gdy to piszę, autorki napisały osiem rozdziałów dotyczących historii Śródziemia, a szczególnie tych dwóch złych Ainurów.
Autorki wspaniale pokazały, jak obsesja Melkora na punkcie skradzionej elfiej biżuterii rosła i przesłaniała mu umysł. Także skomplikowane relacje między bohaterami zasługują na uznanie. I coś, co wielce popieram - pisząc swój fanfick bazowały mocno na kanonie tolkienowskim, pilnowały adekwatności i zgodności z dziełami Tolkiena.
Częściowym powodem takiego poślizgu czasowego między czytaniem, a pisaniem tego tekstu jest to, że byłam nim tak oczarowana, że wolałam odczekać jakiś solidny kawałek czasu żeby móc na trzeźwo i spokojnie ubrać w słowa swoją opinię.
Sprawiłyście, że zapiekła nieprzyjaciółka Saurona go... Polubiła. Naprawdę, jego charakter, jego zachowanie i cały opis jego motywacji sprawiły, że jego postać nabrała kolorytu, zarazem będąc osadzoną w kanonie zyskała charakterystyczny rys, wyróżniający ją i "dający jej ludzką twarz". Dziewczyny, trafiłyście w moją wizję Saurona, dzięki Wam za to!:) Melkor, popadający w szaleństwo, jak Grymas trafnie to ujęła: "z inteligencją emocjonalną cegły"... Tak, po prostu "tak". *aktualizacja headcanonu in progress*
Co poza tym. Co do scen erotycznych, które pojawiają się w tekście - są pisane z wyczuciem, bez wulgarności, nie są pwp.
Oczywiście, mój ulubiony fragment to kawałek z muzyką Angbandu, zaraz po nim idzie upadek Mairona - w ogóle jakie to śliczne imię, dzięki Wam za wykopanie go, drogie autorki!
Co jeszcze? Aha, język. Ja doprawdy nie wiem, jak dziewczynom się udało tak ładnie operować staroświeckimi słowami... Czapki z głów, ot co. Napięcie jest budowane systematycznie, ostatni rozdział sprawił, że gdybym była Frodem sama zaniosłabym Pierścień Sauronowi, czekam na następny z przygotowanym pudełkiem chusteczek i... Liczę dni do update'a.
To straszne, co piszę, ale... Polecam ten fanfick gorąco i stanowczo. Nawet jeśli nie jesteście fanami fanficków uważając, że to naginanie idei autora, to ten Wam pokaże, że można napisać świetny tekst, który - nie dość, że w kanonie - to jeszcze ten kanon uzupełnia i pozwala zobaczyć, jakąż twarz ma to zło i dlaczego jest takie złe.
Ocena
Wciągliwość - 6
Wygoda czytania - 5
Jak bardzo mi się podobało? - 6
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga, komentarze niepodpisane zostaną usunięte