146: Silmarillion - J. R. R. Tolkien

Słyszę już muzykę sfer, w jej kosmicznej harmonii znaleźć można tylko jeden dysonans.

Autor: J. R. R. Tolkien
Tytuł: Silmarillion (The Silmarillion)
Wydawnictwo: Amber
Rok: 2000
Strona książki: Silmarillion
[wyjątkowo strona nie dotyczy recenzowanego egzemplarza, ale na str wydawnictwa nie ma odpowiedniej]

Kto obstawiał Sila ten może się cieszyć, bo faktycznie miałam zamiar zacząć wyzwanie od mojej ukochanej książki, pierwszej naprawdę własnej w mojej biblioteczce. Hmm, trzymam go teraz w ręce... Chociaż traktowałam go przez te lata prawie jak relikwię widzę po nim oznaki częstego czytania, szczególnie na grzbiecie. Ale i tak kocham tę książkę! ^^

Jest to dzieło, które Profesor tworzył właściwie całe życie, obejmuje też oszołamiający okres czasu - od stworzenia Ei aż do Wojny o Pierścień.

Zawiera w sobie nie tylko opisy wielu miejsc na Ardzie, ale także całą masę informacji dotyczących powwstawania świata, jego mieszkańców, protektorów i ich cech.

zaczyna się, oczywiście, Muzyką Ainurów, czyli stworzeniem świata. Potem poprzez kolejne ery poznajemy dalsze losy Ardy, walki Valarów z Melkorem, dość szczegółową historię elfów, powstanie Słońca i Księżyca, pojawienie się ludzi i ich losy...

Ciężko nawet opisać ogrom zawartej w Silu wiedzy (choć możnaby znaleźć pracę bardziej obszerną, mam na myśli HoME, ale ona ma 12 tomów). Chociaż zdarzenia ułożone są chronologicznie ciężko jest mówić o ciągłości fabularnej, to raczej szereg opowieści, jakby kompendium najważniejszych zdarzeń z historii Amanu i Śródziemia.

Mamy tu tytułową opowieść o Silmarilach, Valaquentę, Akallabeth (historię o upadku Numenoru) i tekst dotyczący Pierścieni i Trzeciej Ery.

Z tego największa jest Quenta Silmarillion - głównie dlatego, że zawiera opowieści od Początku dni aż do czasów numenorojskich. Jest tu i historia Thingola i Meliany, opowieści o Berenie i Luthien, Tuorze, Turinie, Feanorze, Fingolfinie*. Na kartach Sila odnajdziemy historię pięciu bitew o Beleriand, smutne losy Dwóch Drzew i pouczającą opowieść o numenorojskich królach i całą masę innych.

A to wszystko okraszone pięknymi ilustracjami Alana Lee (moja ulubiona to ta dotycząca przebudzenia elfów) i napisane wspaniałą prozą, która tak urzekła mnie we wczesnej młodości. Barwny, wspaniały świat Tolkiena manifestuje się w calej swej potędze i różnorodności na kartach tej książki, pochłania niczym ogień chrust i sprawia, że serce rwie się do wzgórza Tirionu, do polan Doriathu i nawet do przstani Telerich.

Czytelnicy mogą poznać nie tylko hierarchię Valarów, ale też rasę (i szczepy) elfów** w dobie jej rozkwitu. Możemy znaleźć historię rodu Arweny i Aragorna, prześledzić życie Galadrieli, zrozumieć sposób myślenia i postępowania elfów i ludzi.

Ci, którzy skończyli na Władcy Pierścieni i Hobbicie nawet nie wiedzą, jaki ogorm informacji ich ominął. Silmarillion pozwala szerszym okiem spojrzeć na historię Wojny o Pierścień, daje nam możliwość poznania genezy zdarzeń, które rozgrywały się na ich kartach.

Przyznam jednak, że większość historii z Silmarillionu jest zaprawiona szczyptą smutku. Bohaterowie nigdy nie mają z górki (a niekiedy wręcz przeciwnie), a ich losy to nie tylko dobre chwile, lecz także smutne lub zle zdarzenia z ich życia.

Niepoatrzni mogą pogubić się w gąszczu imion (szczególnie elfich***), pomaga w tym ich spis na końcu, oraz tablice genaologiczne. Fani lingwistyki znajdą w tej pozycji smaczek w postaci zbioru cząstek slowotwórczych.

Łatwo da się zobaczyć, że Tolkien tworząc swój świat czerpał z różnorodnych inspiracji, mitologii greckiej, religii chrześcijańskiej, Eddy Poetyckiej... To wszystko połączył w zgrabną, wspaniałą całość fascynującą i porywającą. Ta książka jest jak pudełko czekoladek ^^

Och, jak dla mnie, to każdy fantasta - a tolkienista obowiązkowo! - powinien chociaż zajrzeć do Silmarillionu *fanatic nerd mode on*. Nie czytać Sila to jak nie zjeść darmowej porcji wyśmienitych lodów w skwarny dzień!

[Uff, napisałam i się nie rozpisałam. Jestem z siebie dumna^^****]

Ocena

Wciągliwość - 5

Wygoda czytania - 5

Jak bardzo mi się podobało? - 6

*YEY!

**Oraz całą masę elfickich książąt i władców, z których najbardziej lubilam Fingolfina i Finroda.

***Synowie Feanora na ten przyklad.

****Tak, to jest ta "krótsza" recenzja :)
Opinia na LubimyCzytać

Spoiler na dziś:

Trzech króli spotkam - spod góry, z gór i z lasów, zaś czwarty wódz z jeziora.