118: Nowa Fantastyka 3/2012

Wybaczcie tak wielką niebytność na blogu, obiecuję się zrehabilitować:)

Zaczęłam lekturę nowej Nowej Fantastyki od opowiadania Magia Leonida Kaganowa, które okazalo się wielce zajmujące.
Fabuła opowiadania jest osadzona w Rosji przeszłości, gdzie wystarczy znać wygląd czy jakieś dane osoby, by uśmiercić ją za pomocą odpowiedniego rytuału. Ostatnimi czasy polscy fani fantastyki coraz przychylniejszym okiem patrzą na teksty pochodzące zza naszej wschodniej granicy, w czym wielką zasługę ma propagowanie tamtejszych autorów przez Nową Fantastykę oraz wydawnictwa wszelakie. Ja już wiem, że jeśli natknę się na coś tego autora, to z chęcią po to sięgnę.

Po Magii przeczytałam Legendę, bardzo dobre i budzące wiele emocji opowiadanie pióra Tomasza Kaczmarka. Bohater i zarazem narrator tej opowieści, osamotniony w swej misji podtrzymywania życia miasta, a zarazem ogarnięty szaleństwem psychopata katujący kolejno swoje ofiary i uważający, iż jego sztuka warta jest poświęcenia życia całej kolonii wprowadza czytelnika w mroczny, uzależniony od maszyn, świat, w którym przyszło mu żyć. Jego antagonistką stała się delikatna, bezbronna wręcz Legenda, jego ofiara i muza. Jej wielkie poświęcenie i poczucie obowiązku zapewniły jej specjalne miejsce w moim sercu.

Najbardziej jednak spodobało mi się opowiadanie Radosława Raka, Lilka, może z powodu motywów rodzimych istot fantastycznych, które wykorzystywał jego autor, a które ostatnio coraz częściej są wykorzystywane przez pisarzy.

Po zapoznaniu się z tymi i innymi opowiadaniami zabrałam się za artykuły i z wielkim zadowoleniem przeczytałam o fantastyce kobiecej, która faktycznie w ostatnich latach święci tryumfy i rozwija się aż za bujnie (pomyślcie o tych wszystkich okołowampirycznych Zmierzchach). Prócz paranorlam romence - moją opinię o tym gatunku już znacie - pojawia się sporo wartościowych, porządnych książek, których lektura naprawdę wciąga i sprawia ogromną przyjemność. Wymienić można chociażby powieści Anny Brzezińskiej. Inne artykuły, tyczące ogólnie pojętych filmów oraz ubarwianej historii mniej mnie interesowały, choć także były całkiem dobre.

Spodziewałam się więcej, powtórki ze stycznia, kiedy to cały numer przypadł mi do gustu, ale i tak było całkiem nieźle.
Jedyny minus NF to dość mała czcionka w opowiadaniach, przez co przeczytanie ich zabiera mi trochę czasu. Zawsze nad tym ubolewam, ale pocieszam się myślą, że za to mam więcej do czytania.
Jak zawsze gorąco polecam przeczytanie kolejnego numeru Nowej Fantastyki. Każdy znajdzie w nim coś dla siebie wśród felietonów, recenzji, artykułów i opowiadań. Może marcowa NF nie jest jakoś szczególnie powalająca, ale jest całkiem niezła. Ciekawe, jak będzie się prezentował numer kwietniowy...

Za egzemplarz do recenzji dziękuję redakcji Nowej Fantastyki